Zijn school had er wel aandacht aan besteed maar om nu te zeggen dat hij wist wat hij moest doen… hij had er zijn twijfels over. Gelukkig had ik wel wat advies. Ik was werkzaam geweest op de afdeling personeelszaken binnen de werving & selectie en had als manager de nodige sollicitatiegesprekken gevoerd. Ik wilde de zoon van mijn vriendin met veel plezier wat tips geven.
Terwijl ik hier zo over nadacht op welke wijze ik deze informatie kon overdragen, bedacht ik me dat het super handig was geweest wanneer ik hier een handboek had voor hem. Sterker nog, het had enorm handig geweest voor al mijn sollicitanten en werknemers wanneer ik deze toentertijd had kunnen overhandigen. Regelmatig kreeg ik namelijk de vraag of ik tips had voor tijdens een sollicitatie-, functionerings- en/of beoordelingsgesprek en dan had ik dit boekje kunnen geven.
Salarisonderhandelingen zijn eigenlijk een gekaderd onderwerp maar vaak wordt dit toch besproken als onderdeel van een sollicitatiegesprek, een functioneringsgesprek, een beoordelingsgesprek en zelfs tijdens loopbaanbesprekingen. Eigenlijk worden de salarisonderhandelingen binnen geen enkel bedrijf apart behandeld, dan is het wel handig om beslagen ten ijs te komen.
Want wat is handig om van te voren te onderzoeken en op welke wijze ga je de onderhandeling in? Waar ga je naar op zoek aan informatie en wat doe je met die informatie? Leg je direct al je eisen/wensen op tafel of wacht je af tot de ander een voorzet doet? Op welke wijze bepaal je jouw eigen waarde en durf je die dan ook zonder blikken of blozen te benoemen?
Ik realiseerde me dat het tijdens dit soort gesprekken regelmatig ging over hoe men over zichzelf denkt. Iemand durft niet duidelijk te maken wat de wensen zijn of waarom hij/zij van toegevoegde waarde is. Laat staan dat de persoon wist te vertellen waarom dat salaris een logisch gevolg was van hun inzet en kennis die zij hadden.
Een oud-collega van mij die ik nu vanuit privacy redenen even Alexandra noem, kwam ooit enigszins onzeker mijn kamer binnen met de vraag of ze op tijd was. In een email die zij mij eerder had gezonden stond de vraag: “Ik heb van de week een beoordelingsgesprek met mijn chef en weet niet goed hoe ik mijn salaris ter sprake kan brengen. Wil je mij helpen?” Ik was benieuwd op welke wijze ik haar kon helpen en nu stond zij dus voor de deur.
“Mijn chef is altijd heel blij met wat ik doe en de functioneringsgesprekken eindigen meestal positief met hooguit een verbeterpuntje. Toch heb ik de afgelopen twee jaar nog niet één keer een salarisverhoging gekregen terwijl mijn directe collega dat wel heeft gekregen. Wat doe ik verkeerd?” Hoopvol keek ze mij met wat waterige ogen aan alsof ik de strohalm was die alles zou oplossen.
Hoe handig had het geweest wanneer ik haar op dat moment het boekje had kunnen geven en direct had kunnen zeggen; “hoofdstuk 5 is echt iets waar jij wat aan hebt.”. Misschien had een duidelijke stappenplan of checklist haar geholpen bij het bespreken van haar salaris. Voor ons gesprek had plaatsgevonden was de kans groot dat haar enige argument was “maar hij kreeg het ook”. Nu had ze in ieder geval wat tips hoe ze meer nadruk kon leggen op haar eigen kwaliteiten, maar de tijd ontbrak om dit echt samen uit te werken.
Hoe meer ik er over nadacht, hoe meer plezier ik erin kreeg om het verder uit te werken en op papier te zetten. Ik vermoedde dat er ook collega’s, klanten, vrienden, familieleden of anderen zouden zijn die ik hier echt blij mee kon maken. Zelf werd ik er in ieder geval een stuk energieker van omdat ik dan echt iemand kon helpen.
Elke ochtend werd ik met veel energie en plezier wakker. Nu heb ik een middel gevonden waarmee ik eindelijk mijn kennis en ervaring kan delen met meer dan alleen de persoon tegenover mij. Ik hoop oprecht dat jij de tips en ideeën eruit kunt halen om te zorgen dat jij nu kunt “verdienen wat je waard bent”.